Ben seni engin aşkla ölümüne sevmişim

İlmek ilmek dokuyup, iğne ile kazmışım,
Sanma ki vefasızlık, nisyanı bulacaksın:
Çoğunca ağlayarak acılarla yazmışım,
Bütün şiirlerimde isyanı bulacakasın.

Erdin mi muradına, gözlerimi yaş ettin,
Belki de benim gibi ta içinden yıkıldın;
Ruhumu çizdin derin, bedenimi taş ettin,
Hangi hükümle beni aşkına mahkûm kıldın?

Alaca karanlıklar var içimde, sen yoksun,
Demek ki yüreğine olmadı bir tesirim;
Yıllardır diyemedim bırak başka gül koksun,
Ben yıllardır kahreden gölgelere esirim.

Yıllardır senden başka bir sözü etmez dilim,
Başka gönüllerde ben sanma kudretli beydim;
Titreyen ellerimde sırdaş olmuş mendilim,
Gücümü benden alan geceye boyun eğdim.

Muradın aziz olsun, ben öykümü öreyim,
Kaderin mahkûmuyum dert yıksın deme beni;
Sana hasret gidecek gurbet kuşu yüreğim,
Düşler ile düşüşler taşır son deme beni.

Keşke diyebilseydim sakladığım nedeni,
Anlayacaktın sana tutkun koca devmişim;
Elbet yine bilme sen beni senden edeni,
Ben seni engin aşkla ölümüne sevmişim.

Nicedir gecelerin koynunda bir noktayım,
Yinede bu şehirde andım bu güzde seni;
Biteli yıllar oldu, varlığımla yoktayım,
Aramadığım gönül, kalmadı yüzde seni.

Gözleri gözlerime mahzun daldığı güzel,
Bir tadımlık ömrümün nihayetinde yaşım;
Elveda ey kaderin benden aldığı güzel,
Bahtiyar olacaktır bir bülbül konsa taşım.

                                Hamit Hayal