Bahtiyar olacaktır bir bülbül konsa taşım

İlmek ilmek dokuyup, iğne ile kazmışım,
Sanma ki vefasızlık, nisyanı bulacaksın.
Çoğunca ağlayarak acılarla yazmışım,
Bütün şiirlerimde isyanı bulacaksın.

Erdin mi muradına gözlerimi yaş ettin,
Belki de benim gibi ta içinden yıkıldın.
Ruhumu çizdin derin, bedenimi taş ettin,
Hangi hükümle beni aşkına mahkûm kıldın?

Alaca karanlıklar hep içimde, sen yoksun,
Demek ki yüreğine olmadı bir tesirim.
Gönlümü tutuşturan saçlarında gül koksun,
Ben yıllardır kahreden gölgelere esirim.

Yıllardır senden başka bir sözü etmez dilim,
Başka gönüllerde ben inan kudretli beydim.
Titreyen ellerimde sırdaş olmuş mendilim,
Gücümü benden alan geceye boyun eğdim.

Muradın aziz olsun, ben öykümü öreyim,
Kaderin mahkûmuyum dert yıksın deme beni.
Sana hasret gidecek gurbet kuşu yüreğim,
Düşler ile düşüşler taşır son deme beni.

Keşke diyebilseydim sakladığım nedeni,
Anlayacaktın sana tutkun koca devmişim.
Elbet yine bilme sen beni senden edeni,
Ben seni engin aşkla ölümüne sevmişim.

Artık ben gecelerin koynunda bir noktayım,
Yinede bu şehirde andım bu güzde seni.
Biteli yıllar oldu, varlığımla yoktayım,
Aramadığım bir gönül, kalmadı yüzde seni

Gözlerim gözlerine mahzun daldığı güzel,
Bir tadımlık ömrümün nihayetinde yaşım.
Elveda ey kaderin benden aldığı güzel,
Bahtiyar olacaktır bir bülbül konsa taşım.

         Hamit Hayal / Gönen / 15.03.2013