Ağlattın
Elbet kader, bir aşılmaz hakikat
Duvarları yıktığımda ağlattın.
Saat hüzün, başlar biter gün firkat
Yaşamaktan bıktığımda ağlattın.
Mamur kalsın diye sevda bağların
Esiriydim nice himmet sağların.
Bir hükmü yok artık yüce dağların
Zirvesine çıktığımda ağlattın.
Ne nazar kıl bana artık ne sev de
Harabat var gönül denen bu evde.
Hicranlarla hemhal olmuş alevde
Son resmini yaktığımda ağlattın.
Dönüyorum aşkın firkat çarkında
Bir yangınsın hala gönül barkında.
Hiç olmadın sen bu halin farkında
Ben gönlüne aktığımda ağlattın.
Yara olmuş, şimdi işler gül içe
Dün ve bugün sanki geçmiş iç içe.
Şu gönlümde sultan olmuş bir hiçe
Kör kurşunu sıktığımda ağlattın.
Hamit Hayal