Bir güz gününde

Yaşanan her neyse ömrün dününde
Hayattan bir cevher, bir öz kalmadı.
Yine bugün mevsim bir güz gününde
Şen kahkahalardan bir söz kalmadı.

Dönüpte arkana bir bak ve gör de
Zaman bizi şöyle bölmüşte dörde.
İdrak ve izandan mahrum şu körde
Talihe renk yazan bir göz kalmadı.

Nasıl tarif etsem, kendi nevince
Bir dünya kurmuştum gönül evince.
Çok başka bir gülüş insan sevince
Tebbessüm edecek bir yüz kalmadı.

Başka âlemlerde bir başka yöndü
Ben seni ararken, güz bana döndü.
Yıldızlar karardı, kandiller söndü
Neyleyim, yakacak bir köz kalmadı.
             Hamit Hayal / 20.11.2023