Ve bir gün anlarsın kalbin yanınca

Sevmek mi bir daha, yanmak mı içten
Bir aşkın verilmiş sözünde kaldın.
Bir güneş doğmuyor demek ki hiçten
Uzak bir emelin özünde kaldın.

Ne seni düşünür ne seni arar
Gönlümde hüzündür verdiğin zarar.
Aşkı var etmiyor her kavli karar
Sadece gerçeğin özünde kaldın.

Dünyada ne varsa sende var derdim
Gülerdin gülerdim, kalmazdı derdim.
Sırrımı şu akan zamana verdim
Aşkın son mevsimi, güzünde kaldın.

Ne zulmüm olmuştur sana ne hilem
Ben seni kaderden saymışım çilem.
Eskimez bir ümit, tükenmez dilem
Bir gülün öteki yüzünde kaldın.

Neden böyle olur neden kanınca
İnsan bir hayali gerçek sanınca…
Ve bir gün anlarsın kalbin yanınca
Sen sanki bin yıllık hüzünde kaldın.

Hamit Hayal, Gönen / 12.01.2016

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir