Bu dünyanın değil mümini handan

Bir yenik sevdayla bitti son sefer
Mehter hicranları vuruyor şimdi.
Sonsuz uykusunda yalnız bir nefer
Hüzünle kalbimi buruyor şimdi.

Talih bize çok mu gördü yaşamı
Zafer sarhoşunun vurgun akşamı.
Bağdat’ı kaybettik, yitirdik Şam’ı
Gözümde yaş yeni kuruyor şimdi.

Yükseliş düşüşe evrildiği gün
Yönümün geriye çevrildiği gün.
Zafer taçlarının devrildiği gün
Hatıramda taze duruyor şimdi.

Ne ruhum ayakta, yücede ne ser
Kim ölmeyi ister, kim ümit keser?
Yorgun coğrafyamda gam yeli eser
Nerde kaldım diye soruyor şimdi.

Bu dünyanın değil mümini handan
Kaldı mı nur için geçecek candan?
Mazlumlar ağlarken zalim bir yandan
Kim bilir ne düşler kuruyor şimdi.

Gelmiyor içimden koyulmak işe
Çare yok ağzımda dökülen dişe.
Ne zaman yol döner yeniden Niş’e…
Bu hikâye beni yoruyor şimdi.

Hamit HAYAL / Gönen / 27.01.2016