Takvimden dökülüp, düşerken zaman

Bu dünyada ararken ben izini
Derdim beni içten içe yerken gel.
Kim var çözmüş ayrılığın gizini,
Düş yollara, bir şafaktan erken gel.

Ne insaf eyledin ne verdin aman
Çekmeyen ne bilsin, ayrılık yaman.
Takvimden dökülüp, düşerken zaman
Yüreğimde bunca hasret varken, gel.

Nice fırtınalar koptu özümde
Bir sel oldun, aktın gönül gözümde.
Ben cümlemi bağlarken son sözümde
Durma artık bir sevgili, yarken gel.

Bu kadar vefasız değildir taşlar
Seninle biter gün, seninle başlar.
Anla artık hicran gözümde yaşlar.
Son nefeste, “Ah sevgili”; Derken gel

Hamit Hayal, Gönen / 14.02.2015