İçimde bir ışık söndü, ağladım
Beklediğim şafak sökmez bir daha
Ruhum hasretinle yundu, ağladım.
Daldım da yaşanmış düne bir daha
Her hatıram hicran sundu, ağladım.
Ne sadece dünde kalan bir çağ bu
Ne yıkılan ne de çöken bir dağ bu.
Tükenen bir ömür, kopan bir bağ bu
Aşkın hükmü beni yendi, ağladım.
Razıyım geçse de her anım yasla
Bir daha düşünmek düşmeyi, asla.
Bir türlü bitmeyen şu zalim fasla
O eski fırtına dindi, ağladım.
Yine girdim hasret dolu bir yola
Aşkın son güzü bu, vermeden mola.
Ayrılık, bayramın mübarek ola
Varlığın yokluğa döndü, ağladım.
Neye değdi söyle ömrümü yemen
Sadetin vaktinde; “Ayrılık”. Demen.
Düşüp de yollara gelmedin, hemen
İçimde bir ışık söndü, ağladım.
Hamit Hayal / Gönen / 21.12.2015