Yüzüne kaderden bir gölge vursun

Yüzüme tuttuğun aynayı kırdım,
Ben kimim, adımı sormadın bile.
Ne bilinmez idim, ben ne bir sırdım,
Benim için kafa yormadın bile.

İnsanın çilesi var bu dünyada,
İçten içe yakar kalpten bir hüzün.
Geçip giden yıllar düşünce yâda,
Solalı çok oldu o yorgun yüzün.

Vazgeçtim seninle olan yarından,
Zaten bana bir yar olmayacaktın.
Vazgeçtim ömrümün kısa kârından,
Sevmezsem sen hiç var olmayacaktın.

Hudut boylarında bir kör mayını,
Ağlatsın, üstüme sür de köksüzlük.
Unutma, al gitsin hicran payını,
Bırak benim olsun bunca öksüzlük.

Günümde bin tasa, gecemde kaygı,
Yeter ki incitme, kovma başından.
Ne hudut bıraktın bende ne saygı,
Gölgemin farkı yok mezar taşından.

Kalbinde sevdamın elemi dursun,
Bu aşkın hüznüyle var bin yıl yaşa.
Yüzüne kaderden bir gölge vursun,
Bir gün sende sığın bir damla yaşa,

Hamit Hayal / Gönen / 27.11.2014