Ve insan çürümüş, muktedir riya
Nice hatıradan destanlar ördüm,
Her kederde gözden coşan sel ağlar.
Dünyanın bin türlü halini gördüm,
Anladım ki yaran ağlar, el ağlar.
İnsan ki özünde kalmış bir naçar,
Dünyada aşk var mı, kim ümit saçar,
Kim gönül fetheder, kim bir çağ açar,
Bir ağızda garip kalmış dil ağlar.
Bu bağlar bu dağlar, kuşu kurdumu,
Nice atan kalpler vardı, durdu mu?
Özledim ben eski gönül yurdumu,
Şimdi bir virane kalmış il ağlar.
Ne Hak düşer ne Hakkı kurt boğardı.
Şafaklar geç kalmaz, güneş doğardı.
Ağrıyan başımı bacım oğardı,
Zülfünün ucunda şimdi tel ağlar.
Cananların meyli elbet canaydı,
Gönül kudretimiz cennet anaydı.
Sevgi güldü, aşklar Haktan yanaydı,
Mecnun nerde, garip kalmış çöl ağlar.
Varsın dönsün yine bu köhne dünya,
Dün geri gelecek, gördüm bir rüya.
Ve insan çürümüş, muktedir riya,
Sunam çekip gitmiş, şimdi göl ağlar.
Bir zamanlar ceddim, atam sağlarken,
Tarih yazdı, sevincimden ağlarken.
Bugünden yarına ümit bağlarken,
Bir bahara hasret kalmış gül ağlar.
Hamit Hayal / Gönen / 07.06.2014