Ne diye anarım ne diye varsın

Ümit bitti, bir gün tükendi gurur,
Çaresiz, sonunda fallara düştük.
İçimde bu aşktan bir yara durur,
Sersefil, perişan hallere düştük.

Yollar dağa vurdu, kalmadı bir düz,
Son yaz mevsimi bu, sonrası bir güz.
Ağlamam bir daha, sen gönlünce üz,
Nasılsa hâl bilmez elere düştük.

Dünyada kaldı mı bir başka deli,
Bırakmak ne zormuş bir narin eli.
Zaman senin artık ey seher yeli,
Bir sevda düşünde dillere düştük.

Farkımız ne bizim er oğlu erden,
Sanki bir rüyada geçmiştik serden.
Ne hayân var imiş ne ahlâk perden,
Dönüşü olmayan yollara düştük.

Gözümün önünde varsın yalınca,
Sevmiştim, sen benden gönül alınca.
Zaman bıraktığım yerde kalınca,
Bir mecnun misali çöllere düştük.

Ne diye anarım ne diye varsın,
Sanmam ki o eski vefakâr yarsın.
Sen içimde ateş, saçımda karsın,
Sevin artık, zalim kullara düştük.

Hamit Hayal / Gönen / 09.07.2014