Kalmadı diyecek bir söz efendim

Her demi hicransız hayaller kurduk,
Kaderden yazılmış bir cüz efendim;
Bir düş bir hakikat, bekledik durduk,
Gönül kapısında bir yüz efendim.

Hazindir şu insan insanı yerken,
Dünyaya bir nizam vermeli derken.
Bahar geldi geçti, bitti yaz erken,
Kapımızı çaldı son güz efendim.

Kimi yıkar kimi gülistan eyler,
Dünyayı doldurdu ne batıl şeyler.
Bir sessiz çığlık mı üflenen neyler,
Tükenen bilmem ki öz mü efendim?

Bir ağrı taşıyor göğüs kafesim,
Artık yetmeyecek belli nefesim.
Ne kalır dünyada, bir boş hevesim,
Gerçeği görmeyen göz mü efendim?

Ben belki gafilim belki hiçimde,
Hüzünlerim iflah etmez biçimde.
Yıllar yılı beni yakan içimde,
Bir alev ya da bir köz mü efendim?

İnsan ne arıyor ar mı kardeşler,
Bir vefa bir sevgi, yar mı kardeşler;
Sordular, “Dünyada var mı?” kardeşler,
Kalmadı diyecek bir söz efendim.

Hamit Hayal / Gönen / 19.07.2014