Gerçeğim olmadı ömrümce hayal

Beni felek meftun kıldı zatına,
Ermek isterdim hep, yaşarsam eğer.
Gönlümden bin minnet gökler katına,
Dermek isterdim hep, yaşarsam eğer.

Değmedeyim artık aşkın güzüne,
Beni mahkûm ettin derin hüzüne.
Ah sevgili! Ben yüzümü yüzüne,
Sürmek isterdim hep, yaşarsam eğer.

Ne hükmü var artık çilemi saysam,
Tutar mıydın beni gönlünden kaysam?
Son sarhoşluk demi, ne olur aysam,
Yormak isterdim hep, yaşarsam eğer.

Benim için üfle bir inleyen ney,
Hayatın zor yanı bana düşen pey.
Nasıl bir duygudur hasret denen şey,
Sormak isterdim hep, yaşarsam eğer.

Şu gurbet bir yana, sıla bir yana,
Bundan sonra girsem de boş rüyana.
Kışlar bitsin, bir baharda dünyana,
Varmak isterdim hep, yaşarsam eğer.

Güle hasretinden bir bülbül ağlar,
Bu mevsim al giymiş, donanmış bağlar.
Biliyorsun, yol vermedi şu dağlar,
Yarmak isterdim hep, yaşarsam eğer.

Gözümde tütmez mi evlad-ı ayal,
Dediler; “Dünyadan sende bir pay al.”
Gerçeğim olmadı ömrümce hayal,
Görmek isterdim hep, yaşarsam eğer.

Hamit Hayal / Gönen / 08.08.2014