Derler ki gül açar, ağlar her gece

Ben kendimi içten içe yesem de,
Ardında çözülmez bir giz bıraktın.
Sonunda ayrıldık, bitti desem de,
Sen benim kalbimde bir iz bıraktın.

Neden değişmiyor zamana göre,
Ayrılık bir kanun ya da bir töre;
Hakikat ne bilmez bu aciz köre,
Yıkımlar görecek bir göz bıraktın.

Belki de ben seni sevdiğim için;
Huzurun yerinde, rahat mı için?
Hâlâ bilmiyorum sebep ne, niçin,
Kalbimi yakacak bir köz bıraktın.

Nice anılar var zihnimde diri,
Ben artık değilim bir sevda piri,
Aklına düşmez mi maziden biri,
Sen ben de yaralı bir öz bıraktın.

Bitmez bu ayrılık, hasretin sanat,
Mutluluk duyarsan yaramı kanat.
Ne uçmak isterim artık ne kanat,
Nice taştan ağır bir söz bıraktın.

Boşluğun dolmuyor ey sevgin ece,
Sözcükler yaslıdır, kırgındır hece.
Derler ki gül açar, ağlar her gece,
Ardında ebedi bir güz bıraktın.

Aşkta unutulmak en ağır cezam,
Kalbimde ızdırap, ruhumda ezam;
Uğruna bir ömür verdiğim sezam,
Hayal perdesinde bir yüz bıraktın.

Hamit Hayal / Gönen / 20.01.2014