Çürüdüm, içerim verem aşkından

Dünyada bildik tek günahım olsan,
Seni ben hep sevdim, hep seveceğim.
Bin bir pişmanlığım, bin vahım olsan,
Seni ben hep sevdim, hep seveceğim.

Hâlâ bilmiyorum hangi nedenle,
Beni bir tutmuştun zulüm edenle.
Vurgun yemiş bir ruh, köhne bedenle,
Seni ben hep sevdim, hep seveceğim.

Hayat yollarıma koydu bunca taş,
Ne ekmeğim oldu ne bir lokma aş.
Hasretin gözümde olsa sonsuz yaş,
Seni ben hep sevdim, hep seveceğim.

İnsan yaşadıkça güler ve ağlar,
Bir hayal peşinde geçerken çağlar.
Kopmaz beni sana bağlayan bağlar,
Seni ben hep sevdim, hep seveceğim.

Neden hiç sönmüyor içimdeki nar,
Bazen diyorum ki bir suçum mu var?
Güvendim, dağlara yağsa her gün kar,
Seni ben hep sevdim, hep seveceğim.

O şehir, arkamda bir hüzün yurdu,
Kanayan gönlümde bir yüzün yurdu.
Yaşanmış bir aşkta son güzün yurdu,
Seni ben hep sevdim, hep seveceğim.

İşte böyle böyle hâl bu şehirde,
Gönlünce hayale dal bu şehirde;
Geldim gidiyorum, kal bu şehirde,
Seni ben hep sevdim, hep seveceğim.

Çürüdüm, içerim verem aşkından,
Çözülmedik bir yer nerem aşkından?
Farkı yok aşkımın Kerem aşkından;
Seni ben hep sevdim, hep seveceğim.

Neden düşünmedim, sanki aklım yok,
Yemin olsun, senden başka saklım yok;
Bunu söylemeye belki hakkım yok,
Seni ben hep sevdim, hep seveceğim.

Hamit Hayal / İst-Ümraniye / 18.08.2014

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir