Bu aşkın zimmeti Hayal’e kaldı

Esir aldın beni, bir köle yaptın,
Bu aşkın minneti Hayal’e kaldı.
Bir günde dönülmez yollara saptın,
Bu aşkın cinneti Hayal’e kaldı.

Gözlerimden nice yağmur boşansa,
Güler miydin yine hüzün yaşansa?
Tut beni elimden, bırakma şansa,
Bu aşkın mihneti Hayal’e kaldı.

Beni kucaklayan her havi düşte,
Bir iz bırakmadın her kavi düşte;
Sanma ki mutluluk bir mavi düşte,
Bu aşkın cenneti Hayal’e kaldı.

Akıp gittin gözlerimin selinden,
Seni sordum nice seher yelinden.
Gönlüm tutar yine gönül elinden,
Bu aşkın himmeti Hayal’e kaldı.

Bir günde hasretim düşer ya dile,
Yan istedim sende yan benim ile.
Ne ararsan keder, gam, hüzün, çile,
Bu aşkın nimeti Hayal’e kaldı.

Âlemden Allaha selamı yazda,
Aşkın hakikati kelamı yazda;
Nedir şu ayrılık, bela mı yazda,
Bu aşkın ümmeti Hayal’e kaldı.

Ne sen varsın aşktan aldığım payda,
Ne ismin kütükte düştü bir kayda.
Yıllar geldi geçti, görmedim fayda,
Bu aşkın zimmeti Hayal’e kaldı.

Hamit Hayal / İst-Ümraniye / 19.08.2014