Bırak böyle kalsın rüyan diyorsun

Nereye kadar bu aşkın zahmeti,
Sevda alevinde hep yan diyorsun.
Sevgide ararım ben her rahmeti,
Gel bunca hasrete dayan diyorsun.

Şu başı yol vermez karlı dağları,
Aşmak kader perdelenmiş çağları.
Çöz artık kalbimden esrik bağları.
Sabretmezsen tutmaz mayan diyorsun

İçimize gurbet düşer yolunca,
Gönül bir Leyla’ya meftun olunca.
Hicran değer bir gün güller solunca,
Kerem’e bak, her şey ayan diyorsun.

Unvanımız bizden öte yayılmış,
Görmedim ben sevip sonra ayılmış.
Ömür bu âlemde bir gün sayılmış,
Ölür, ölüme gün sayan diyorsun.

Bunca siteminden bıktım da artık;
Sevdiğin olmaktan çıktım da artık;
Kurduğum dünyayı yıktım da artık,
Sevmek gafletinden uyan diyorsun.

Özün başka, gönlün ayrı bir şehir,
Bülbül hicret etmiş, bayrı bir şehir;
Yok, buradan sonra gayrı bir şehir,
Yıkılır son demde duyan diyorsun.

Aynalara yazdım ben tek yüzünü,
Gönül perdesinden gel çek yüzünü.
Görmek istedikçe gerçek yüzünü,
Bırak böyle kalsın rüyan diyorsun

Hamit Hayal / Gönen / 09.01.2014