Bilme beni hüküm giymiş bir aşka

Gökler gönderseler bana Ülgen’i
Gönlüme düşen bir hüzünle yansam.
Zihnimde yer etmiş eski gölgeni,
Delirme, dermansız bir hayal sansam.

Ararsan sen beni kalbinde ara,
Söyle dudağında var mı bir isim?
Sevdadan kalmadır her derin yara,
Kırılır her vurgun yedikçe hissim.

Kaderime düşen bir hüküm yafta,
Boş vermişim ben bu yalan dünyaya.
Seni görmek için belki ön safta,
Mahkûmum ben sonu gelmez rüyaya.

Aşkın yorgun hikâyesi yalnızlar,
Ne kanadı kırık kuştan farkımız?
İndi mi hiç gökten yere yıldızlar,
Ayrılıktan başka nedir şarkımız?

Güzeller çok onlar başka, sen başka
Bir tek sensin hayaline kandığım.
Bilme beni hüküm giymiş bir aşka,
Bir sır kalsın yüreğimde yandığım.

Gönlün beni yeni baştan diler mi,
Söyle neden bir yokluğa karıştın?
Bir müşfik el gözyaşımı siler mi,
Sen içimde sükûn dolu barıştın.

Ağlamaya kâfi gelmez heceler,
Bu ne fikir, bu ne arsız düşünce?
Uzar gider sonu gelmez geceler,
İnsan ağlar bir gönülden düşünce.

Başlar artık yüreğimde tekleme,
Hali nedir sor sevdana açların.
Akıp gitti zaman, artık bekleme,
Yıllar sonra kara döndü saçların.

Vaki değil yangınların söndüğü,
Seni sevmek hem kahırmış, hem hüzün.
Görülmüş mü kara bahtın döndüğü,
Bir isimin var hatıramda bir yüzün.

Hamit Hayal / Gönen / 08.09.2014