Ben burdayım sen bin yıllık ırakta

Ne bulduysan bilmiyorum firakta,
Gönül seni andı desem, gelmezsin.
Ben burdayım sen bin yıllık ırakta,
İçim her gün yandı desem, gelmezsin

Bağlıyım diyorum ettiğim ahta,
Ne taca sattım ben seni ne tahta.
Baktıkça ağlarım bende ki bahta,
Bir hayale kandı desem, gelmezsin.

İsmin yüreğimde düşeli kayda,
Ben seni sevmekten bulmadım fayda.
Bu ayda olmazsa sonraki ayda,
Fırtınalar dindi desem, gelmezsin.

Bir kader hükmüdür ezelden beri,
Gidenler bir daha gelmedi geri.
Uğrunda bir ömür verdiğim peri,
Özüm kışa döndü desem, gelmezsin.

Her yara alırmış bir gün hızını,
Boşlukta yaşadım, tattım sızını.
Beyhude sevdim ben bir elkızını,
Felek beni yendi desem, gelmezsin.

Vuslata düşteyim, deme; “Yinemi”,
Gözümü yaş ettin, yaktın sinemi.
Hasret doldururken bunca senemi,
Son ışığım söndü desem, gelmezsin.

Yar sanma aldığın her eli gönül,
Sürükler sevdanın zor seli gönül;
Aşkından bir mecnun bu deli gönül,
Seni Leyla sandı desem, gelmezsin.

Hamit Hayal / Gönül, 26.02.2014