Aşkın sayfasına kim düştü hüküm

Seninle ortak bir şarkımız vardı,
Sadece ayrıydı aşımız bizim.
Ne ayrılık ne bir farkımız vardı,
Akrandık, aynıydı yaşımız bizim.

Dünyada her şeyin var ya bir sonu,
Hüzün şiirimde tükenmez konu.
Şimdi bir meçhulde ararken onu,
Aşka son kurbandır başımız bizim.

Bu ayrılık bizi bir hâl ederken,
Açıktır, kapanmaz kapılar derken;
Güz düştü dağlara, kar yağdı erken,
Bir hakikat olmaz düşümüz bizim.

İnsan olmayınca özünde mahir,
Dilimiz isyanda, duygumuz zahir.
Anladım ki sevda bir densiz kahir,
Kaderden imtihan işimiz bizim.

Gök çöktü üstüme, kurudu köküm,
Yıllar geçti hâlâ ağırdır yüküm.
Aşkın sayfasına kim düştü hüküm,
Toprakta yalnızdır taşımız bizim.

Hamit hayal / Gönen / 06.08.2014