Yüreğime düşürdün seni sevmek korkusu

İçimdeki yarayı uçuruma döndürdün,
Bütün sevgilerini topla artık, sarılmaz;
Sen benim gözlerimin ışığını söndürdün,
Kafdağı’nda düşlerim, dilesem de varılmaz.

Bilmiyorum ebedi ayrılıklar mı tatsam;
Beni esir aldığın yorgun gecelerden sor,
Fark etmiyor ömrümü verip ömrüne katsam.
Sana küskünlüğümün hududunu çizmek zor,

Bana kalan bir aşkın bitişine inlemek,
Bütün fesatlar senin, aşkı koynuma soktun;
Geçse aklından beni yüreğinle dinlemek,
Konuşmaya ihtiyaç duyduğum anda yoktun.

Ne olur artık beni hülyalara daldırma,
Dile gelse de artık, ne olacak yanlışlar;
Artık yanıma düşen kollarımı kaldırma,
Bütün yananlar böyle aşk için mi yanmışlar,

İyileştirme gücün varsa yüreğinle ver,
Sevenler sevdiğini belki bir gün anlarda;
Yollarım sonundayım ara, bana orda er,
Nice hükümran yürek sustu, nice hanlarda.

Bütün acılarımı al gör, gizli kalmasın,
Belki kararan içim bir sevginle aklaşır;
Güzelliğine söyle, beni benden çalmasın,
Yollar hasrete döner, gurbetim uzaklaşır.

Sen de şu anda bütün kudretin ile yüklen,
Bir sevda ülkesinde sensiz kalmış bucağım;
Aşkı senden öğrendim, yüreğince büyüklen,
Küskün artık açılmaz sana yorgun kucağım.

Güzelim rüzgârlarda ayrılığın kokusu,
Çare yoktu gönlümü sana açmaktan başka;
Yüreğime düşürdün seni sevmek korkusu,
Sen ki beni özümle mahkûm edip bir aşka.

               Hamit Hayal / Gönen / 16.06.2013