Yerime gülleri koklarmış annem

Gurbet çocuğuyum, çileli ömrüm,
İçinde yasları saklarmış annem.
Hasret dolu geçti bileli ömrüm,
Karalı bahtımı aklarmış annem.

Arştan yere inmiş anne okulu,
Özünde merhamet, sevda dokulu,
Annem dudakların gülden kokulu.
Kalbime sevgiyi eklermiş annem.

Halimi bilirsin, himmet yaradan,
Kurtar beni bu hasretten, yaradan.
Hayalim şu dağlar çıksın aradan,
Yıllardır yolumu beklermiş annem.

Şimdi bir ihtiyar oldu ya yaşım,
Merhamet yurdunda sımsıcak aşım;
Boynum bükülmezdi, dik idi başım,
Ağrırken alnımı yoklarmış annem.

Ayrılık annemle aramda perde,
Bir türlü bitmiyor, başlar bir yerde.
Bekledim gelmiyor, o yıllar nerde,
Yerime gülleri koklarmış annem.

Ömrüme düştü de son dertli güzün,
Neden bu ayrılık, neden bu hüzün?
Nur-u cemalinden mukaddes yüzün,
Aklımı imanla yüklermiş annem.

Kara saçlarını ak eden annem,
Bu kirli dünyayı pak eden annem;
Eminim, cenneti hak eden annem,
Gökleri dik tutan köklermiş annem.

Hamit Hayal / Gönen /30.09.2013