Yazmalıyım, her kader bir hıçkırık

Vurgun yemiş bir sevendir şair de,
Duyguların ve cisminle sen varsın.
Yazdığım her hüzün dolu şiirde,
Anla artık gül isminle sen varsın.

Yitirdiğim aşkı geri vermiyor,
Çok zamandır yaralar bu çağ beni.
Hasretime hayalinde ermiyor,
Ölmüşüm ben biliyorsan sağ beni.

Yazacağım vurgun yemiş Kerem’i,
Benim aşka eksilmezse imanım.
İçim hasta, ben tatsam da veremi,
Yazmak benim sığındığım limanım.

Özü aynı ters aksa da nehirin,
Yeter bana aşk denilen tek hece.
Var sen şimdi gir koynuna şehirin,
Ellerini çek yakamdan, düş gece.

İlhamımı hak eylesin yaradan,
Bir sebebi var sunmuş “İsra”yı.
Bir bütün gör, çekip alma aradan,
Aşkım için yazdığım her mısrayı.

Bir sır kalsın şairliğin edası,
Aslı Han’la dolup taşsın özümüz.
Şair gider, kalır engin sedası,
Bizim aşka bir hüccettir sözümüz.

Kalp ürperir, kalem yanar ağlasam,
Bu dünya da nice gönül var kırıki
Uzun oldu ben sözümü bağlasam,
Yazmalıyım, her kader bir hıçkırık.

Hamit Hayal / Gönen / 26.04.2013