Sende benim Leyla’m ol artık bir gün

Ayrılık dediğin bir ömür sürmez,
Gönlüme oldun da el artık bir gün;
Sevdiğim yüzüne düşsün de bahar,
Coşar gözlerimden sel artık bir gün.

Bana ettiklerin belki çok az da,
Gönlümü avuttum şarkıda, sazda.
Bu yazda olmazsa, gelecek yazda,
Nasıl geleceksen, gel artık bir gün.

Son bir resmin kaldı, elde bakmaya,
Kıyamadım ateşlerde yakmaya.
Çaresiz gözlerim başlar akmaya,
Kırdığın gönlümü al artık bir gün.

Felek artık izin versin gülmeye,
Uğraş benim düşlerimi bölmeye.
Şunun şurasında ne var ölmeye,
Ne olur kapımı çal artık bir gün.

Çaresiz, onmuyor yediğim vurgun,
İçimde coşmuyor, nehirler durgun.
Olmanı isterdim bu aşka kurgun,
Belki isyan eder kul artık bir gün.

Diriydin hasreti tattığım yerde,
Herhangi biriydin battığım yerde,
Ben seni dünyama kattığım yerde,
Bu ateş olacak kül artık bir gün.

Ne aylak, avare, ne boşum diye,
Ben bu ayrılıktan bir hoşum diye;
Sormadın halimi, sarhoşum diye,
Ne olur ne olmaz, hal artık bir gün.

Düzenler çözüldü, bozuldu akit?
Varlığım tükendi, kalmadı, nakit,
Zaman evrilmede, geçmede vakit,
Muhakkak bitmeli yol artık bir gün.

Yakın eyle gönlünde ki ırağı,
Bu aşkın demine düştü kırağı.
Usta kılmak varken garip çırağı,
Sende benim Leyla’m ol artık bir gün.

Hamit Hayal / Gönen / 21.07.2013