Ne ben varım sen de ve sen ben de hiç

Adı sevda işte, derdimin, adı,
Ben de yüreğimce sevdim bir kızı.
Bozuldu düzenim, kalmadı tadı,
Başımda ağrım var, kalbimde sızı.

Adı sevda işte ve iki hece,
Birinde hasret var, birinde hüzün.
Bir yanı gündüzdür, bir yanı gece,
Birinde ayrılık birinde yüzün.

Adı sevda işte, ezelden tutkum,
İçimde fırtına, kalbimde boran.
Derdimi dökmeye yetmiyor nutkum,
Meçhulüm, kalmadı arayıp soran.

Adı sevda işte, bir eski sancı,
Tutuşan yürekten geri kalan kül.
Menzilde tükendim, nerdesin hancı,
Hasretim ebedi vurgun yemiş gül.

Adı sevda işte, gönlümce rengin,
Tarifsiz tek derdim, her dertten başka.
Gözlerin sonsuzluk, özünde engin,
Çözülmez kördüğüm, bağlandım aşka.

Adı sevda işte, bir hüzzam şarkı,
Dikenler içinde gülden yanmış iç.
Değirmen çevirir gözümün arkı,
Ne ben varım sen de ve sen ben de hiç.

Adı sevda işte, varlıkta yokluk,
Bir gülden geriye kalan yalnızlık.
Elemde, kederde, hüzünde çokluk,
Aslında sen varsın, yalan yalnızlık.

Adı sevda işte, eğdiğim dik baş,
Sığındığım dünya, kurduğum yapı.
Ne zaman insafa gelir kara taş,
Yüzüme kapanan çaldığım kapı.

Adı sevda işte, düşte bir nihan,
Kalbi yaralı bir güle dokunuş.
Adı sevda işte, aşka imtihan,
Bir kitaptan sayfa sayfa okunuş.

Hamit Hayal / Gönen / 09.12.2013