Manası yok Yaradansız bir aşkın
Alır gider ecel bizi, sorulmaz,
Bilmem ki hâl nasıl olur ey nefsim?
Bir çözülmez sırdır, ölüm yorulmaz,
Her ölümden bir ibret al ey nefsim.
Anlamadım, ömür geçti bir anda,
Ne aradım, bulamadım bu handa.
Ölüm, hayat, madde, mana bir yanda,
Yaşadığın, yaptığın rol ey nefsim.
Keşke yetse insan fani demekle,
Dünya muradına erer yemekle.
Düş, kalk, yürü, yücel, sürün, emekle,
Hakikat Allah’a bir yol ey nefsim.
Emelimiz bitmez, ümitler çokta,
Varlığımız şu âlemde bir nokta.
Bu dünyadan gidip gelen hiç yokta,
Ağla içten, dert ile dol ey nefsim.
Bir gafletten başka nedir hülyamız,
Yarı ölüm gördüğümüz rüyamız.
Viran olur bir gün fani dünyamız,
Hakikate bir meftun ol, ey nefsim.
Bir vuslata uzar gider, yol aşkın,
Özünden sev, kederiyle dol aşkın.
Manası yok Yaradansız bir aşkın,
Bu âlemde ölmeden öl, ey nefsim.
Hamit Hayal / Gönen / 01.08.2013