İyileşmez yaralarım var benim

Ne zamanki ben sevdana kuruldum,
İyileşmez yaralarım var benim.
Bir vuslata düşlerimde vuruldum,
İyileşmez yaralarım var benim.

Biliyorsun sevgim aştı boyunu,
Yeter artık, sürdürme bu oyunu.
Bana değil, ele verdin toyunu,
İyileşmez yaralarım var benim.

“Sevdim” sözü düştü diye dudaktan,
Gözümü hiç sakınmadım budaktan.
Çıkar beni yürek misli kundaktan,
İyileşmez yaralarım var benim.

Olmaz duaya mı “âmin”, demişim,
Hiç uğrunda ben ömrümü yemişim.
Bilmiyorum, neden seni sevmişim,
İyileşmez yaralarım var benim.

Acı veren bir kararla bitirmek,
Hasretine kaldı mı güç yetirmek.
Bulmak zor da, kolay imiş yitirmek,
İyileşmez yaralarım var benim.

Sevmek nazın ile kavga etmekse,
Sevmek, murat için aşka yetmekse;
Sevmek hasret olup, gözde tütmekse,
İyileşmez yaralarım var benim.

Esirim ben, ben sevdanla bir kulum,
Seni sevmek oldu benim okulum.
Koş gel artık, hiç durma gül kokulum,
İyileşmez yaralarım var benim.

Hamit Hayal / Gönen / 19.07.2013