Gülmeyen bahtıma ver bir ateşte

Sırrımı taşıdım dert yüküm ile,
Ben seni kaderden bir aşkla sevdim.
Göklerden yazılmış bir hüküm ile,
Ben seni kaderden bir aşkla sevdim.

Gönlünce mahrumum asrım, anımdan,
Bir yabancı gibi geçtin yanımdan.
Ömrümü tükettin, aldın canımdan.
Ben seni kaderden bir aşkla sevdim.

Yıllar hicret etti, geç oldu yaşım,
Bu şehir biliyor, neden gözyaşım.
Bomboş sokaklarda, önümde başım,
Ben seni kaderden bir aşkla sevdim.

Kördüğüm misali vurgun heceler,
Hicrandan ağladım, sustu geceler.
Sonun bir uçurum der bilmeceler,
Ben seni kaderden bir aşkla sevdim.

Gözlerinin gücü sandığım kadar,
Ömrün yüreğimde andığım kadar;
Aşk uğrunda içten yandığım kadar,
Ben seni kaderden bir aşkla sevdim.

Ümit verme, diriltirsin taşları,
Ben eğerim, eğme başka başları.
Anla artık gözümdeki yaşları,
Ben seni kaderden bir aşkla sevdim.

Kınalı bir bahar, bir yaz mevsimi,
Bu aşk en hasretsiz bir haz mevsimi;
Ömrümden geçti de çok naz mevsimi,
Ben seni kaderden bir aşkla sevdim.

Temellerim çöktü, yıktın çatımı,
Bilmezdim, yüreğin bunca katımı.
Şimdi ömrümüzde bir gün batımı,
Ben seni kaderden bir aşkla sevdim.

İmdat et gönlüme, er bir ateşte,
Gülmeyen bahtıma ver bir ateşte;
Gökler mi tutuştu, yer bir ateşte,
Ben seni kaderden bir aşkla sevdim.

Hamit Hayal /Gönen / 07.09.2013