Gül bıraktı, sen de bırak elimi
Anla artık, düşlerime gir de sen,
Sensin benim gözyaşımın sebebi.
Beni hasret yaktı gülüm, bir de sen,
Sensin benim gözyaşımın sebebi.
İstemem yoluma gonca güller ser,
Dağlar düze iner, rüzgâr yol keser.
Gönlümde gurbetten yorgun bir eser,
Sensin benim gözyaşımın sebebi.
Hasretime mühür diye bastığım,
Bir resmin var, başucuma astığım.
Islanır her ağladıkça yastığım,
Sensin benim gözyaşımın sebebi.
Bir gönül verip de aldığım yıllar,
Bir bulut ardında daldığım yıllar;
Göç etti gönlünde kaldığım yıllar,
Sensin benim gözyaşımın sebebi.
Yollar uzun ince, aşka varılmaz,
İsyanım var, gönlünde dağ yarılmaz.
Benim gönlüm sevdiğine darılmaz,
Sensin benim gözyaşımın sebebi.
Sevda sularımız artık sığ gibi,
Gençlik gitti, kalmadı bir tığ gibi.
Gün batımı hasretim var çığ gibi,
Sensin benim gözyaşımın sebebi.
Acıların girdabında dönerim,
Geçti artık, fayda etmez önerim.
Perde iner, bir çift gözde sönerim,
Sensin benim gözyaşımın sebebi.
Bir vicdan kalmamış karada akta,
Çok zamandır müjdelerden uzakta;
Çırpınırım düştüğüm bir tuzakta.
Sensin benim gözyaşımın sebebi.
Eylülde ağlamak aşka itaat,
Ekim geldi geçti, etmedi vaat.
Kasım isyanıma kurdu bir saat,
Sensin benim gözyaşımın sebebi.
Yalancı baharın küskün selimi,
Öze düşen bir yorgun yaz yelimi?
Gül bıraktı, sen de bırak elimi,
Sensin benim gözyaşımın sebebi.
Hamit Hayal / Gönen / 01.11.2013