Bu bir öykü ağlamak var sonunda
Dünya artık benim için bir hiçte,
Neden yandım neden kandım bir bilsem.
Ne yaram var ne küskünüm ben içte,
Neden yandım neden kandım bir bilsem
Yeri geldi taç edildim, kınandım,
Ben de herkes gibi aşkla sınandım.
En sonunda bir Allah’a inandım,
Neden yandım neden kandım bir bilsem.
Bir rüyaya dalan olmak istemem,
Eğri yolda kalan olmak istemem;
Hakikat var, yalan olmak istemem,
Neden yandım neden kandım bir bilsem.
Merhametsiz kalbim bir taş olmakla,
Göğe ermez başım bir baş olmakla.
Kim nailse, gözünde yaş olmakla,
Neden yandım neden kandım bir bilsem.
Bu bir öykü ağlamak var sonunda,
Bilmiyorum hangi rengin tonunda?
Göçmen kuşlar siz bir dala konunda,
Neden yandım neden kandım bir bilsem.
Alıp gider hal başımdan aklımı.
İnsan yanlış, yalan dünya haklı mı?
Bir gün çözmek var çözülmez saklımı,
Neden yandım neden kandım bir bilsem.
Hangi tabip bu yarayı sararmış,
Bir aynada gördüm, yüzüm sararmış.
Bu ne haldir böyle özüm kararmış?
Neden yandım neden kandım bir bilsem.
Yüreğimi sevgin ile ör benim,
Yüce Rabbim ahvalimi gör benim.
Bu âlemde kalan bir tek kör benim,
Neden yandım neden kandım bir bilsem.
Kaldır şöyle bir başını göklere,
İbret için dalsın gözün köklere.
Çul dururken büründüğüm kürklere,
Neden yandım neden kandım bir bilsem.
Hamit Hayal / Gönen / 16.12.2013