Bırak beni, döneceksem döneyim

Geçti yıllar geri gelmez biçimde,
Bırak bani, anacaksam anayım;
Sen onulmaz bir yarasın içimde,
Bırak beni, yanacaksam yanayım.

Gönlüm seni bekler, seni dilerde,
Nice düşman bunca nefret bilerde;
Belki çok şey daha henüz ilerde,
Bırak beni, sanacaksam sanayım.

Bir gül olup, düşemedim özüne,
Gönlün ırak, giremedim gözüne.
Ne diyeyim, yalan olan sözüne,
Bırak beni, kanacaksam kanayım.

Sonu gelmez bir hayale durma, koş,
Bağlanamam bu dünyaya sensiz, boş;
Yıllar yılı özü bitmiş bir sarhoş,
Bırak beni, deneceksem deneyim.

Sen sırtını yasla, varsa orduna,
Sokma beni gönül denen yurduna.
Şu âlemin gözü dönmüş kurduna,
Bırak beni, yeneceksem yeneyim.

Çok yıllardır aklında bir soruysam,
Mutlu oldum kalbinin tek zoruysam.
Ben ömrünün aleviysem, koruysam,
Bırak beni söneceksem söneyim.

Ne av ister gönlüm ne bir avane,
Ben gözünde iflâh etmez divane.
Sen bir melek, ben çevrende pervane,
Bırak beni, döneceksem döneyim.

Hamit Hayal / Gönen / 14.08.2013