Bir hayalden öteye, hakikatinsem senin
Artık canımı yakma, ağlatma beni arsız,
Seninde yüreğine bir gün bir değen olur.
Bir ömrün kapısını kapatmışım ki kârsız
Senin de dik başını bir gün bir eğen olur.
İçimdeki boşluğu doldurmak öyle zor ki,
Keşke hiç yaşamasan, bilmeseydim ismini.
Senin yüreğin hiçbir merhamet bilmiyor ki,
Resimlerimi yaktın, unuturdum cismini.
Mana ifade etmez bunca şan benim için,
Ben senin hayatında hiç bir kir istemedim.
Ben de diyebilirdim ağla, yan benim için,
Çıkmazı olmayan bir yola gir istemedim.
Artık yarınlarım ol, bugün düne evrildi,
Verilecek bir kalbim kaldıysa iste benden.
Ruhumuz ümitsizlik çemberiyle çevrildi,
Nasıl yürürsün uzun yolları siste benden.
Bir hatıram diyerek anarım seni sonsuz,
Düşlerine dalayım, karşımda yüzün olsun.
Sunma bir daha bana renkleri böyle tonsuz,
Yeter ki bir şey söyle, isterse hüzün olsun.
Bir gün aklına düşer, bulursan içte beni,
Bir hayalden öteye, hakikatinsem senin;
Arama yokluklarda ya da bir hiçte beni,
Ya da bir ilham olsam, özüne insem senin,
Bir emelin var ise ya da ereğinle gel,
Yoruldum tükeniyor bundan sonra hal artık.
Bahanen ile değil, bana yüreğinle gel,
Sen benim kaderime bir demir at, kal artık,
Bunca ağır zamanlar bir katre içiminde,
Karanlık zindanlarda kaderi gün aşmıyor.
Bizim kahrımız neden bir sevda biçiminde,
Neden sensiz kaderin sabrı bir gün taşmıyor.
Hüzünler unutulur ve dağılır bulutlar,
Geride kalır aşkın erilmez her hülyası,
Elimden tutmadı hiç taşıdığım umutlar.
Bir meçhulde son bulur aşkın bunca rüyası.
Kolay olacak deme ayrılığa alışmak,
Sen bende o iyimser hâlleri hiç arama.
Boşa gitti aşk için her dersime çalışmak.
Dünyamı yıkıyorsun, dokunma her yarama.
Mayısı hatırlarım ben ayrılık dendi mi?
Kahreden isyanıma çoğunca alttan aldım.
Ben senin için böyle yıprattım ya kendimi,
Her Mayısta ben dağlar aşan yolara daldım.
Ne gönül verebilir ne gönlüne eremez,
Bu dünyada kim vardır sana bir ömür adar?
Perde çekilmiş gözler artık aşkı göremez,
Sevemez kimse seni benim sevdiğim kadar.
Unutmak zamanımı geldi, bilmeyeceğim,
Bakmam gerek ardından belik de her gidene.
Siz akın gözyaşlarım, artık silmeyeceğim,
Görmek istemiyorsan bir perde çek didene.
Kala kala geriye yazılmış birkaç satır,
Ve kitaplar dolduran bitmez ayrılık kaldı.
Muhakkak olmalıydı her sevgide bir hatır,
Yitirilmiş bin ümit, ruhta sayrılık kaldı.
Hiç hakikat olmayan düşlerle çürüsem de,
Sen yine de bahtıma kaderden bir hükümsün.
Son menzil bir çıkmaza, seninle yürüsem de,
Sen sırtımda mukaddes bildiğim tek yükümsün.
Daldığım her serapta O’ dur seni aratan,
Bu benim imtihanım, kalbime seni yazmış,
Bir vuslat dilesem de, “Hicran”, Dedi yaratan.
Neyleyeyim şu geçen mevsim baharmış, yazmış,
Hamit Hayal / Gönen / 04.09.2013