Son bir defa sevgilim, gururu yende ağla

Ne aşkın çağı kaldı, ne sevdanın önemi.
Senin yolun sevdiğim benimle bir yöne mi?
Sayın beni bir mecnun, ruhumun çöllerinde,
Kalbimde ihtirasın kapandı son dönemi,

Sana olan hasretim sitemsiz saklı kaldı;
Sevdalarımda masum, aşkında haklı kaldı.
Aslında ben bir ömür düşlerimde aradım,
Gönlün vuslata koşan yollarda aklı kaldı,

Sanki beni içine çekecekte bir kuyu,
İdrakime yetmiyor, taşıdığım beş duyu.
Siz toprağın üstünde göğe erin selviler,
Sevgilim son uykunu benim göğsümde uyu.

Sana koşan yolların ateşi var kanımda,
Keşke ruhun, bedenin ile olsan yanımda.
Kulak ver yüreğime, dinle aşkı kalbimden,
Bazen kanar bir yara sen olan her anımda.

Masal gibi aşkıma efsane ekliyorum,
Bir gönül çıkmazında aşkı emekliyorum.
Artık düşmeli perde, görmeli gönül gözün,
Bir bahanen yok artık, dön diye bekliyorum.

Bana armağan ettin, sevgilim sen gurbeti.
En uzak diyardayım, bu aşkın en gurbeti,
Hâlâ neden değmiyor, elin akşamlarıma,
Bir dünya ver gönlünden, yen içimde gurbeti.

Aşkımın elemince gözümden indi yağmur,
Ağladım yüreğimce, ruhuma sindi yağmur;
Mecnununum ben şimdi, aşkın hasret çölünde,
Belki senin gönlünde çoktandır dindi yağmur.

Verecek bir şeyim yok, sana hediye yazdım.
İstersen al ömrümü, her gün ye diye yazdım.
Vurgun mevsimindeyim, sözün kudreti yetmez,
Sorma bana bu aşkı, neden, ne diye yazdım,

Son bir defa sevgilim, gururu yende ağla,
“Bir kadersiz sevgili, ne bahtsız” den de ağla.
Bundan sonra ismimi bir taşta bulacaksın,
Beni düşün bir zaman, bu gece sende ağla.

                 Hamit Hayal / Gönen / 10.05.2013