Bilmiyorum, aklımdan sen nasıl çıkacaksın?

İçimdeki yangını nasıl desem, gel söndür,
Bu sevda bitmeyecek, gözümden akacaksın;
Bir dünya işte sensiz, istiyorsan al döndür,
Anladım ki sen beni bir ömür yakacaksın.

Seni düşlere katıp, hülyam ile kararken,
Yüreğin kanamalı, ben yaramı sararken.
Ben senin gözlerinde bir sadakati ararken,
Bir damla sevgini de başıma kakacaksın.

Zaten senden geriye, bakıyorum ne kalan,
Üç şeyi hiç sevmedim; Rol, ihanet ve yalan;
Keşke sen olmasaydın, benden gönlümü alan,
En sonunda kurduğum dünyamı yıkacaksın.

Kahreden aşk zehrini ver de başkası içsin,
Bu günahı sen ektin, neden başkası biçsin?
Artık kim olduğunu biliyorum, bir hiçsin,
Bir günde ebediyen aklımdan çıkacaksın.

Gurur dediğin öyle her gelene saçılmaz,
Kırılan bir kalbim var, aç demekle açılmaz;
Alnımıza yazılmış, kaderden hiç kaçılmaz,
Bir günde sen gittiğim yollara bakacaksın.

Sende anladın artık, her ayrılık can yakar,
Hasretin mevsiminde yollar sevdaya akar.
Belki gözlerinde yaş, saçlarına yağmış kar,
Kara yastan örülmüş, bir duvak takacaksın.

Bütün sıkıntılarım alnımda bir damla ter,
Seni sevmek bir acı, ayrı kalmaktan beter;
Bütün kalbimle sana haykırıyorum, yeter,
Bilmiyorum aklımdan sen nasıl çıkacaksın?

                Hamit Hayal / Gönen / 29.06.2013