Aşkınla ruhuma vermeden şekil

Aşkınla kuşattın, sardın dört koldan,
“Gel bunca hevesten vazgeç”, diyorsun.
Belki ölümüne girdiğim yoldan,
Aldığım nefesten “vazgeç”, diyorsun;
“Gel bunca hevesten vazgeç”, diyorsun.

Ben seni sevmişlim, gözleri karam,
Benim için senden başkası haram.
Zalimsin, içimde kanarken yaram,
Aldığım nefesten “vazgeç”, diyorsun;
“Gel bunca hevesten vazgeç”, diyorsun.

Ne hayalim vardı ve bunca hülyam,
Hakikat olmuyor gördüğüm rüyam.
Yıkıldı üstüne kurduğum dünyam,
Aldığım nefesten “vazgeç”, diyorsun;
“Gel bunca hevesten vazgeç”, diyorsun.

Bir sonsuz ummana dalana kadar,
Ömrümden bir güzüm kalana kadar;
Beklerim, senden söz alana kadar.
Aldığım nefesten “vazgeç”, diyorsun,
“Gel bunca hevesten vazgeç”, diyorsun.

Ayrılık derdine yok mu bir yasa,
Neden hâlâ sensin bende gam, tasa?
Sen beni bir mahkûm ettin de yasa,
Aldığım nefesten “vazgeç”, diyorsun;
“Gel bunca hevesten vazgeç”, diyorsun.

Bu ayrılık böyle durup dururken,
Tükendim ben yüreğimden vururken.
Gözyaşlarım çöl ruhumda kururken,
Aldığım nefesten “vazgeç”, diyorsun;
“Gel bunca hevesten vazgeç”, diyorsun.

İçimde yalnızsın, kudretin tekil,
Bir ferman yazmışsın, “Yolumdan çekil.”
Aşkınla ruhuma vermeden şekil,
Aldığım nefesten “vazgeç”, diyorsun;
“Gel bunca hevesten vazgeç”, diyorsun.

Hamit Hayal / Gönen / 03.08.2013