Özledim

Alem düşerken sensiz, inlerken yerde beşer,
Mazlumun imdadına erişini özledim.
Ey aklım kudretim ol, ey iman bende yeşer,
Ümidi nice kula verişini özledim.

Biz ayrılan yolların solunda, sağındayız,
Yine Bedri aratan zor Uhut dağındayız.
Ey efendim yine biz şirk ve put çağındayız,
Putları yıkıp yere serişini özledim.

Senden başka her şaha, padişaha, hana ret,
Çilesiz bülbüllere, gülşen’de nihana ret.
Alemler efendisi sensiz bir cihana ret,
İtaat eden bir ümmet derişini özledim.

Kainat zikrederken yüce Rabbi an be an,
Unutulmuş hakikat, ehl-i dilde yok beyan.
Efendim siz bir zaman Kisra’ya mektup yazan,
Yanmış gönülde yara sarışını özledim.

Benim sonsuz mürşidim, her müşkülüme arif,
Lütfen düşüme girin, doğruyu edin tarif,
Siz ne muhteşem resul, sanatkâr, ince, zarif,
Nice farklı milletten karışını özledim.

Efendim bu ayrılık, bu hasret beni yerde,
Nolur ölüm bulmasın nurun olmayan yerde.
Bir imdat eyle bize, yalnız bir ümit ver de,
Mekke’den Medine’ye varışını özledim.

Efendim bir rüyamda szi gördüm, yüzünle,
Gam mı, keder mi desem, belki biraz hüzünle.
Beni bahtiyar kılan, insan olan özünle,
İslam’ın sonsuz tadı barışını özledim.

             Hamit Hayal / Gönen / 28.06.2011