Önce Allah’ı sevdim

İman dolu ruhumun kuşattığı bedenle,
Önce Allah’ı sevdim, sonra yine Allah’ı.
Ben aklımın gösterip yücelttiği nedenle,
Önce Allah’ı sevdim, sonra yine Allah’ı.

Ne hayat bir tesadüf, keşfedip gen’de beni,
Görmek istedim ruhla kuşatan tende beni.
Anladım ki hakikat yaratmış ben de beni,
Önce Allah’ı sevdim, sonra yine Allah’ı.

Nice sırlara ayna kılan gönül gözümü,
Keşfedince anladım bende benin çözümü.
Bana benden çok yakın doldururken özümü.
Önce Allah’ı sevdim, sonra yine Allah’ı.

Yüreğim biliyorum örtüşmez dilsiz taşla,
Allah nuruyla bakan gönülden göze yaşla;
İman eden, yücelmiş, alnımda nur bir başla,
Önce Allah’ı sevdim, sonra yine Allah’ı.

Kâinat dilince ben zikrim dönünce vecde,
Ruhum ve bedenimle alnım yapmalı secde.
Ölüm gelmeden önce, toprak dolmadan bec’de,
Önce Allah’ı sevdim, sonra yine Allah’ı.

Elbet içimde sevinç, elem, keder, umutlar,
Kat kat aşılsa gökler ötesinde buutlar;
Nasıl ibret almazdım ağlayınca bulutlar,
Önce Allah’ı sevdim, sonra yine Allah’ı.

Ey ezelin, ebedin sahibi yüce Allah,
Biliyorum sahipsin rahmetten güce Allah;
Ne zaman ki keşfettim meyletmez öce Allah,
Önce Allah’ı sevdim, sonra yine Allah’ı.

Keşfeden gönül için çıkmış aradan perde,
Kim ki derman arıyor onulmaz denen derde;
Zaman, mekân üstünde, kuşatmış ve her yerde,
Önce Allah’ı sevdim, sonra yine Allah’ı.

Ey nefsim itaat eden edepten bir kul olda,
Anladım ben nedenim Rabbin dediği “ol” da.
Ben aklımın gösterip yürü dediği yolda,
Önce Allah’ı sevdim, sonra yine Allah’ı.

              Hamit Hayal / Gönen / 06.11.2011