Mümin kimyamadır iman karışım,

Aşk benim gönlümden ezeli aşkın,
Yorulmam resmini çizmekten aşkın;
Ben aşkı bilip de, olmazsam şaşkın,
Gel gönül yaramı sar diyemezdim.

Ölüm kaderde var, zaten hep diri,
Mutluyum kalbimde oldukça biri;
Elime değseydi dünyanın kiri,
İmandan insanda ar diyemezdim.

Gönülden olmuş ki göze akışım,
Sevenin gönlünde eşsiz nakışım;
Kalptendir kalpleri derin yakışım;
Yandığım her hasret nar diyemezdim.

Aşkın hasretini aynada sürüp,
Günahtan bir defter ağladım dürüp;
Yoksa yokluklardan bir yokluk derip,
Üstüne bir dünya kur diyemezdim.

Benim hakikatle aramda perde,
Bir sırdan çözülüp, dönmüş bir derde;
Zamanın dışında kaldığım yerde,
Hakikat kalbimde nur diyemezdim.

Hakikat, hak ile olan barışım,
Her gün bir ümitle hakka varışım;
Mümin kimyamda var iman karışım,
Yoksa ben nefsime dur diyemezdim.

                                    Hamit Hayal