Gözümden sel olup akıpta gittin

Her zaman içimde bir ümit vardı,
Gözümden sel olup, akıp da gittin;
Şimdi dağlarımı bir duman sardı,
Beni ateşlerde yakıp da gittin.

Gönlünden olmazsa, dilde anarsın,
Bir yaraya döner özün, kanarsın;
Dedim ki “gidersen sende yanarsın,”
Son defa yüzüme bakıp da gittin.

Göklerden seslenip, çağırdı kuşlar,
Bir yazım kalmadı, ömrümde kışlar;
Hatırla gözümden akarken yaşlar,
Bir gönül yurdundan çıkıp da gittin.

Artık göç etsen de sen bu illerden,
Adın bir efsane, düşmez dillerden;
Bil artık farkın yok solmuş güllerden,
Sen beni içimden yıkıp da gittin.

                  Hamit Hayal