Al içimden bu yorulmuş özlemi

Bir rüyada beni benden alan yar,
Bir hayale daldığımı anlarsın.
Gözleriyle gözlerime dalan yar,
Sensiz garip kaldığımı anlarsın.

Kalp zikreder, bir gün dilin anarsa,
Senin de bir yüreğin var, kanarsa;
Gönlüne bir ateş düşüp, yanarsa,
Gözyaşımı saldığımı anlarsın.

Neredesin, şimdi hangi zeminde,
Hicran dolu gözlerimin neminde.
Bundan sonra her ayrılık deminde,
Güz değince solduğumu anlarsın.

Bu ayrılık yaktı beni nar gibi,
Saçlarına aklar düştü, kar gibi.
Seninde bir ince derdin var gibi,
Bir divane olduğumu anlarsın.

Bir tatlı dil, hep vefakâr bir eda,
Ne kaldı geriye senden bir seda?
Her ayrılık getirirmiş bir veda,
Yüreğimden dolduğumu anlarsın.

Nice ince duyguyla mı, sözle mi,
Beni yakan bir çift elâ gözle mi?
Al içimden bu yorulmuş özlemi,
Bir gün benim öldüğümü anlarsın.

Hamit Hayal / Gönen / 27.07.2013

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir